Susmak susuzluk gibi boðazýmda. Suskunluktan mütevellit bir kayboluþun içindeyim. Ne diyen benim Ne dinleyen... Dili de yok söyleyenlerin kemeri de Avazým kalmadý, sesim susuz.. Hep si uyanýþ( mý ) Zaman sabah deðil diye karanlýk, Gün ortasý deðil diye yalnýzlýk.. Avuntularýma tutunmuþ tutkularým..
Kayýptým, buldun ve bulunduðumdan beri bu ilk kayýplýðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
esratuna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.