Çare sabrın eşiğinde!

Ne topraktan

Ve ne de hâsýl olacak hasattan

Bereketi terennüm etmekten þayet sen uzaksan



Zamaný

Ýdrak etmeden yaþýyorsan

Nefesin ne demek olduðunu anlamadan soluyorsan



Beyhudeliði

Kuþanýp adam olmaktan uzaksan

Her ne kadar bana baksan, lakin hali anlamýyorsan



Ýçime düþen

Ve sonradan alevlenen bir aþký

Tefekkür ikliminden hâsýl olan zenginliði dilemiyorsan



Kelamýn erdemiyle

Edebe bürünüp nefeslenmiyorsan

Onurun ne demek olduðunu idrak ederek yaþamýyorsan



Nisa kimliðini

Mütemadiyen heder ediyorsan

Heveslerin için sürekli çýrpýnarak ve irtifa kaybediyorsan



O vakit

Ben ne diyebilirim þimdi sana

Hak senin için çok uzaklardaysa, sabretmek düþüyor bana



Bir hüzün yaklaþýyor

Þimdilerde solgun olan zavallý halime

Nefesim her ne kadar aþký terennüm etmeye yetmeyecekse



Kalbim

Saðlýðýný terk edince kendince

Durmadan nefesim daralýyor, hal kalmýyor her ne hikmetse



Hiç eksilmeyen

O tebessümünü uzaktan gördükçe

Gülistan oluyor kalbim ikliminde sessiz ve sakin olan haliyle



Ýnsan olmanýn farký

Sarih bir þekilde anlaþýlýyor hissedince

Kul olmanýn erdemiyle yaþanýyor, aþk ahenk bulduðu iklimde







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: