GÖÇÜK...
Gönül evim,bir konaktý;yýllanmýþ
Kim derdi ki...bir fiskede sallanmýþ,
Enkazlarým,çürükçüye yollanmýþ,
birkaç resim;hüzün sözler içinde,
Garip kaldý,duvarlarýn göçünde...
Görülmemiþ gül açardý...kokulu,
Tohumlarý,taa þuramda çakýlý,
Nadas kaldý...þimdi zakkum ekili,
Daane’m vardý;üzüm gözler içinde,
Garip kaldý,duvarlarýn göçünde...
Ne postacý;ne,sen geldin kapýma
Senden gayrý,uymaz idi tipime,
Mutlumusun..!?un sedinde ipime
Ümit vardý;bazan tozlar içinde,
Garip kaldý,duvarlarýn göçünde...
Bir yel esti,sazýn teli daðýldý.
Bu ne ölüm;bu,ayrýlýk deðildi.
Çölde akan düþ pýnarým soðuldu;
Muradýmdý...gezen kýzlar içinde,
Garip kaldý,duvarlarýn göçünde...
Gelinlikle ne de güzel duruyor.
Kadere bak;bir dostuma varýyor.
Kara tren,kalk sireni vuruyor;
El salladým...yaþlý gözler içinde;
Bir Nebi yim...duvarlarýn göçünde...
Nebi kýlýçkaya
29/03/2000
perþembe..01:20
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.