NAMÜTENAHİ

Sen bilmezsin yarim,
Doðmadan önce Þems’in
Sancýlara gebe günün,
Fecrinin güzelliðini hiç görmedin.

Asude bir gecenin koynunda,
Olan bitenden bihaberdin,
Huzur içinde uyurken,
Yýldýzlarýmýzýn ayrýlýðýný bilmedin.

Sabahlarý dar eden yokluðunla,
Aþkýn badesini içerdim kadehlerden,
Muhayyel bir siluettin oysa,
Melal bir gecede düþlerime giren.

Alýn yazýsý mýydý yaþanan,
Can evimden vuran bu firkat,
Çekilecek çilem miydin ey canan,
Zemheriden farksýzken sensiz hayat.

Sen bir anlýk sandýn sevgimi,
Bilemedin ki her nefes alýþýmda oluþunu,
Aþkým ise seninle namütenahi,
Hayalinden öðrenirken yokluðunu.

Kederimi kaleme alsam,
Ne yazsam da, gözümde afaki,
Kamer düþer derin deryalara,
Yakamozlar hatýrlatýr yine seni.

Çökerken gece hüznüyle,
Efkarým yine tazelendi,
Yalnýzlýðým nalan bir neyde,
Sayende can buldu ey sevgili.

Söyleseler inanmazdým hiç,
Ayrýlýðý tahayyül bile edemezdim,
Visalimiz hayal oldu,
Beni mai bir geceye mahkum ettin.


BAKÝ EVKARALI

Sosyal Medyada Paylaşın: