ÖZGÜRLÜĞÜN MAVİ YÜREĞİ
Bir çiftçinin alýn teriyle çapalýyorum düþlerimi
Ýçimden köylü trenler geçiyor
Topraðým kokuyor yaðmurlar
Eylül karýncalarý gibi
Yürüyorum buðday sarýsý güneþe
Elinden tutuyorum gelecek baharýn
Yarýnlara umut ekiyorum
Ve ben týrnaklarýmla kazýyorum
Duvarlara emeðin kardeþliðini.
Kirpiklerimde demlenen rüzgâr
Esiyor dalgalarý suskun sahilime
Kurumuþ göllerin masumiyeti
Elimde nasýrlaþan bir kaleme döner
Dünya gülüm, benim eksenimde döner.
Bir türkü, bir þarký gibi biten yollar
Damarýmda kamçýlanan esaret
Bir vadide ýrmak gibi
Bölüyorum umudun nadaslý topraklarýný
Göðümde eli silahlý yýldýzlar dolaþýr
Ben bulutlarýn saflýðýnda yaðmura dönerim
Ýhanet daðlarýn örtüsü deðil,
Barýþtýr denizlerin en yufka mavisi
Gözlerimde ikindi serinliðidir.
Ve gökyüzünden siyah gürültüler geçer
Savaþ bir kuþun kanatlarýndan düþer
Ben mi ölürüm yoksa insanlýk mý can çekiþir
Tek bildiðim kan renginde açan güller,
Gülüþünü unutur sadece
Irgatlarýn hasreti güneþi kurutur.
Konaklar gözlerde yüzüstü terlerken bakýþlar
Uzakta kaldý bir nehir gibi akýþlar
Ekmek, aþ ve hayat yaþamaktan önce gelir
Henüz sevgiye sýra gelmemiþtir.
Bir karanfilin yapraðýnda hüzün saklýdýr.
Gecenin siyahý denizlerin rengidir
Bir akþam daha çöker omuzlara
Bir gün daha biter ormanlarda kuþlar susar
Daðlarda yarýnlarýn türküsü baþlar.
Güvercin kanatlarýnda taþýr maviyi
Bu yüzden hürriyeti avuçlar
Özgürlüðün mavi yüreði.
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.