SARHOŞ

Þekli insana benzer, ruhu þeytana köle,
Hayatý kývrým kývrým yalpalar saða sola,

Düz yolda yürüyemez ayaklarý dolaþýr,
Sarhoþ baþýn yükünü suçsuz ayaklar taþýr.

Konuþurken sözcükler tanýmaz kendisini,
Hiçbir þey diyemeden tüketir nefesini.

Hem acý hem lezzetsiz bitirdiði þiþeler.
Birkaç kadehten sonra yer deðiþir köþeler.

Doðru yanlýþ farketmez abuk subuk iþleri,
Atýn kiþnemesini andýrýr gülüþleri.

Dostça kurulan sofra düþmanca terkedilir,
Uyumasý lazýmken bir kulübe gidilir.

Oturduðu masada kaybeder neyi varsa,
Bakýnýr etrafýna bir tanýdýk borç verse.

Kendisi gibi sarhoþ bulur orda birini,
Yalpalar ve terkeder sisli kumar yerini.

Bundan sonra duraðý bir aþüfte mekaný,
Sýzar kalýr orada biter mutluluk aný.

Evindeki çocuklar baba bekler merakla,
Çaresizce bir kadýn dert paylaþýr yatakla.

Sabah olur iþ zamaný ama o ayýkamaz,
Eþinin ve çocuðunun yüzlerine bakamaz.

Mahkemede bir celse yeter boþanmak için,
Deðer miydi bunlara devirip dökmek niçin.
Mehmet Çiftçi

Sosyal Medyada Paylaşın: