Mekke de Vahyin Gölgesinde

Ýslamýn,
Ýlk ve zor günlerinde.
Vahye muhatap,
Nübüvvet yükünü taþýyan,
Fahrikainat Efendimiz s.a.v.:
Ýnsanlara þöyle diyordu:
‘’Allah birdir deyiniz kurtulunuz’’.

Küfrün kiri dökülmüþ yürekler,
Göðüslerde ki kör gözler,
Akýlsýz kafalar, kafasýz kalpler.
Nankürlüðün cürmünü,
Atalarýnýn inaçlarýna yüklediler.
Geri adým atmamalarý,
Hüsranlarýný artýrdý.

Bu sakat insan anlayýþýyla,
Baþlarýna mekaný yýkýlmýþ bir inançla,
Ýçlerindeki sonsuzluðu katletmiþler.
Ruhun açlýðýný nerden bilecekler?
Sömürü çarklarýný döndürerek,
Þirkin kirini yüreklerine akýtarak,
Putlara,
Ölürcesine yalvarmalarý yok mu?
Devlet putunun,
Önünde eðilmeleri yokmu?

Gönüllerini kafalarýna
Kurban edenler kurtulamaz.
Tevhidin güzelliðini,
Ebu Cehiller görse bile..
Çünkü,
Göðüslerdeki gözler gör.

Mazlumlarýn göz yaþlarý,
Onlarý yakacak, boðacak.

Peygamber ve
Tamamlanmýþ vahye karþý,
Ýnsaný parcalayan bu anlayýþ,
Çaðdaþ inkarcýlarýn,
Kuyruk acýlarýyla eþ deðer.
Nasýl bir inkilaba uðruyacaklarýný
Ah bir bilseler!

Mazlum ve garip ümmetin tarihi,
Bu tuðyan seliyle baþlar.
Haklý bir inanç,
Hiradan halk kitlelerine,
‘’Oku’’ Emriyle iner.
Allahýn harikasý, kalbin yakýtý.
Bu kerim ayetler,
Müminlerin kalbine ve ruhuna,
Tevhid inançýný yükler.
Ýlahi vahvin muhatabý efendimiz.
Tevhidin güzelliðini,
Nübüvvetin aðýr yükünü,
Yüreðinin soylu meyvesi sevgisiyle,
Mazlumlarýn göz yaþlarýný silerek,
Gecelerin koynunda,
Hidayet ve rahmet kaynaðý Kuran’la
Heycanýný irfan ve ihlasla yoðurup,
Ýnsanlarý tevhide çaðýrýyordu.
Hem yetim hemde öksüzdü.
Vahyin aðýr yükü,
Kan, ter, göz yaþlarý...
Ardýndan,
Evlat acýlarý ve ölümleri.
Ümmeti için akýttýðý göz yaþlarý...
Allaha uzanan bir yolda,
Sarsýlmaz imanýyla,
Dava arkadaþlarýyla,
Sevgi güllerini insanlara daðýtýyordu.
Þaþmayan sevgisine ödüller kondu.
Allahýn selamý,
Elçilerinin üzerine olsun.

Bu tuðyan selinde,
Ýman ve sevgide,
Kusur edenler utansýn.
Sevgi güllerini,
Yolan eller kurusun...

Hüzünlenmezsen,
Hissetmezsen,
Eðer taþýdýðýn kalb böyleyse,
Onu kaldýr at.
Sessis yaþamak günah olarak yeter.

Tükenmiþ bir yürekle,
Hala gülüyoruz.
Yüreðimize yaðan günahlarla,
Kalbimiz imana makber olmuþ.
Hiç uyumayan düþmana karþý,
Tavýr koyamýyoruz.
Kahrý gazabý düþünmüyoruz.
Sýrra erip dualarýmýzla,
Allah korkusundan dökülen yaþlarla.
Kalb katýlýðýný ah bir silebilsek,

Ýman ve göz yaþlarýyla,
Sulanmýþ yürekler haz bulacak.
Güzel Rabbimiz,
Rahmetiyle buyuracak.
Tecellisiyle doyuracak.

Bu dünya yokuþunda,
Gönlünü zikir ve tesbihle süsle,
Ýstiðfarla temizle,
Yüreðini göz yaþýnla yýka.
Güzel ameller,
Gönüllerimizde çimlensin,
Göðüslerimizde açsýn çiceklensin.
Gözlerimizde fer olsun,
Allah bizleri rahmetine boðsun.

Ýstanbul 2006


Ali Kýlýç Kakiz
Sosyal Medyada Paylaşın: