HASBİNALLAH NÎMELVEKİL !
Bir acaip zaman oldu, bak hele,
Taþ atmadan, köþelerden üren var!
Dalgýç ol da, bu ummândan çýk hele;
Asap, sinir, býrakmayýp, geren var!
Hâlim âyân, gün yirmidört saatte,
Dilim vird-ü ibâdet-ü taatte,
Hâþâ yoktur, hiç hâinlik fuad’da;
Dil At’ýný, üzerimde yoran var!
Amma gel gör, býrakmazlar hâlime,
Anlatmaya, bulamýyom kelîme!
Dolamayým, dedikçe de dilime;
Gelip sýrtý, çomaðýma süren var!
Çalý dolan, Ýt’e uyma diyorum,
Heybem sâbýr, Lâ hâvle mi koyorum,
Ýkrâh edip, tümden elim yuyorum;
Lâkin geçip, yamacýmda duran var!
Neyi yapsam, ne eylesem olmuyor,
Ýtidâlle, söz söylesem olmuyor,
Bunlar alem, az paylasam olmuyor;
Bende bitmez, buyrun, tipi, boran var!
Diyorum ki, uymayayým ârsýza,
Kafa takma, boþver yerli yersize,
Þeytân olsun, hem arkadaþ, yâr size;
Kökünüze, kibrit suyu, kýran var!
Estirirler, kalmaz mangal, kül duman,
Yerse pazar, kolpa sökmez, çark hemen,
Sonra dönüp, kývýrýrlar, pek yaman;
Bülent Ersoy, ya da Zeki Müren var!
HasbinAllah, nîmelvekil, sâbýr ver,
Nefs eline býrakma ki, kaçsýn þer,
Daha yeter, Ozan Ýlo, býrak dur;
Haklý haksýz, yapýlaný, gören var!
30.10.2008/23.55
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.