Demin yalnýzdým, yine kendimce düþüncelere daldým,
Karþýmda bilgisayarým, uzak karþýmda televizyonum,
Oturduðum yerde ise elbette her zamanki kendim,
Durum böyle olunca ben de düþüncelere daldým…
Az gitti uz gittiler, yine de dere tepe düz gidemediler,
Derken iyiliksever biri de çýkmadý yollarda karþýlarma,
O zaman ben de dedim ki kendime, gitme, biraz bekle,
Beklemek istedim ama, o da ne? Bu adam para çalýyor…
Filmdir, adý üstünde, olmadýk anda korku girer devreye,
Ben onlarla hemhalken zihnim boþ durmaz, daðýlýr gider.
Daðýlma baþlayýnca da yine film arasý reklam baþlar
Yerimdeki ben boþ durmam, hemen kanal deðiþtiririm…
Kanal deyince zihnim yine boþ durmadý, arama sürdü;
Acep dedim, diþimdeki bu kanallar ne zaman açýlmýþtý?
Yaþlýlýk bu, yine daðýttým, kanal dediðin bir küçük sudur,
Küçük su dedimse yanlýþ anlaþýlmasýn, o baþka manada…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.