kar bakýþlý bir þövalyeydim bilinmezde bilinmezimde yeþiller salýnýrdý rüzgardan bir gün çýktým yola yeniden tek amacýmdý o deðirmeni yenmek önlerine geldiðimde çýlgýnca savurdu kahkahalarýný yine mi savaþacaðýz dedi taa yukarýlardan gülümsedim evet derken ama dedi yenileceksin boþver dedim sakince yalnýz bir þeyi unutma bu hayatta seni savaþmaya layýk gören tek kiþiyim ben düþünceli kaldý bir süre deðirmen savaþýn sonunda beceremedik ikimiz de yenilmeyi rüzgara kafa tuttuk yine de savrulduk sonunda ve asýrlarýn þövalyesiyle o boyun eðmez deðirmen aðlaþtýk yalnýzlýðýn koynunda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülşen eroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.