DAĞ BAŞINDA DUMANIM

Ben,
Caným her çektiðinde
Ýstesem,
Bir seslensem
Avucuma düþer yüreðin
Düþlerime katarým
Hiç yorulmadan
Hileye, sihire sarýlmadan

Caným her çektiðinde
Geçerim þu daðýn yamacýna
Ünlerim....
Salarým içimdeki seni
Dolanýr daðý sesim
Dað titrer yerinden
Baþý duman duman olur
Yanký olursun, top yekun
Kuþlara ses olursun,
Rüzgara nefes
Menekþeye renk katarsýn
Çilek kokusu siner tenine
Gelirsin gerisin geriye
Sinersin,
Dolarsýn,
Doðarsýn
Yeniden dönersin,
Takýlýrsýn kirpiklerime

Ben de bilemem
Nasýl gelirsin, nerden gelirsin?
Sýr mýsýn , sihir misin?

Daða sordum bunu
Senden gelir, sana gider dedi
Baþka bir þey söylemedi
Dumaný karýþtý
Gülümsedi sadece

Oyy daðlara sardýðýmýn yari
Oyy dað baþýnda dumaným
Sesimi yolluyorum
Rüzgara bin,
Daðý dolan
Hadi gel....
................................

Bu benim deli yüreðim var ya
Bazen çocuk olur
Bazen koca dað

14 Aðustos 2005, Devrek

Sosyal Medyada Paylaşın:

ELEKTROn Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

DİŞ DOKTORU ŞİİR ÇİLEK KOKULU YARİM BİR İSTANBUL MASALI SAYISAL ŞİİRLER-1** HADİ GEL ŞİİR BEBEK KAHVE BAHANE Aşk, Kalbe İyi Gelir DAĞ BAŞINDA DUMANIM ŞİİR TAMİRCİSİ ŞİİRİSTAN