kendimizi,kendimizden baþka biri sanarak yaþarýz,
gerçeklerden nedenseher seferinde korkarýz,
hele de tarihi benimsemekten hep kaçýnýrýz,
yaþanýlanlar,anlatýlanlar,kaybedilenler ve kazanýlanlar...
nasýl öðrettiler bize;paþayý,padiþahý,atayý..
nasýl kazandýlar bu güzel ana vataný,
ya da hiç geçilemeyen Çanakkale’yi
kim anlatacak þimdi bu kahramanlýðý?
ey!yeni nesil,uyan aç gözlerini,
kaybetme sana býrakýlan bu eþsiz hediyeyi,
unutma!Ata’n geçirmedi koca Çanakkale’yi
sen de inan Hakk’a ve inciltme o ölümsüz þehitleri.
Türk evladýsýn,yitirme özünü,kendini
kýnama kendi topraðýndaki kardeþlerini
ne savunacaksýn ki Çanakkale’yi ezmek isteyeni
sen de gerekirse dök kanýný,geçirme Çanakkale’yi.
ayþe akpýnar tarafýndan 27/02/2007tarihinde yazýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.