olaný deðil,olmasý gerekeni söylersin.. en çok o dokunur bana... süslü sözcüklerin ortasýnda ilerlersin, uzak þehirlerdesin, yaðmurlarla konuþursun.....
ýþýklar arasýndan gelen masal prensisin, bazen karambol cümleler kurarsýn, kýrbaç yemiþ gibi esir düþerim ela gözlerine, uzak þehirlerdesin, belkide hiç gülmezsin...
cam kýrýklarýnda yürürsün bazen, benim suçum olduðunu düþünürsün aþkýn, tüm damarlarýmda yayýlan bir ihtiras duyarsýn... uzak þehirlerdesin, gizlice aðlarsýn.....
öfkelenirsin kendine ,beni kýrmak istemezsin, tuz buz olur birbirimizden sakladýðýmýz aþk, içinde iki kiþilik bir hayat biriktirirsin.. uzak þehirlerdesn,belli deðil akibetin............
Sosyal Medyada Paylaşın:
nebile bakıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.