Müjdat (Eraslan) Hoca’ya...
Keþke demek için bile çok geç bu gece
Piþman olup geri dönebilmek yok sadece
Yüzündeki yollar belli eder kederini
Sadece yüzündekileri.
Bilemez kimse içindekileri, çektiklerini
Bir baþka bakarsýn yere gökyüzüne
Bir taþ basarsýn baðrýna
Anlayabilmek anlatabilmek…
Gözlerin açýlýr bir anda
Kuþ gibi hafiflersin
Uçarsýn gökyüzüne
Býrakýrsýn keþkeleri bir kenara
Bir daha kullanmamak üzere
Bir süs olarak görürsün onlarý sadece
Keþkelere yer vermeden yeni bir denize yelken açmak için…
Çünkü ne olursa olsun güzeldir yaþanmýþlýklar yaþanacaklar
Dalýndan bir meyve koparýp yemenin tadýna varýrsýn
Bir o yana bir bu yana sallanan aðaçlardan korkarsýn
Ama diner rüzgar elbet
Ve anlarsýn ki sonunda
Aðacýn dirençli olmasýný saðlayan insandýr aslýnda
Tek sorun þu þimdi
Daha fazla þey
Anlayabilmek anlatabilmek.
Yeþim Kaynak
balaban Kent Þairleri.