Kirpikle Koynuna

zar attým, fal açtým, rüyaya yattým
bu paydos vaktinde
þans talih kader kýsmette
teneffüs saatinde
beslenme çantasýnda
leblebi tozunda
niyetimden kayan yýldýzda
nefesimdeki canda
uykuma doymayan kuþluðumda

uyandým

dünya beni kaybetsin
de, hayat kazansýn
aþk beni kahretsin de
bir sevap kazansýn, diye
kurþun döktüm

hasetten kaçarken tutulduðum kumkuma
vehimden çýkarken yakalandýðým vesvese
biri kaybolunca öteki kaybeden:
birinin ayaðý kayýnca diðeri düþen:
tutku ve þüphe!

depresyonum
sana armaðan olsun doktorum
kanýmdaki alkol
Kirpik ucumdaki esrar
kalbime anjiyo ve beynime MR’dan
medet uman marazým
varsa peþimden gelecek promil
borcum olsun paranoyam
zaten bir farkým mý kalmýþ tenhamdan

gazetelerin taþra baskýsýnda kayýp
mahkeme ilamlarýnda gaip
otobüs duraklarýnda resim
bir yanaðým öbürünü yýrtmýþ
bütün telefon numaralarý
cehennemime kayýtlý
bütün yollar inzivama çýkýyor
bütün izler zulama

belki bir tenezzülüm kalmýþ zývanama
belki bir þefaat!

vaat et ey hayat!

ya ücrama sür beni
ya da boð beni koynunda

kalmasýn arkada gözün

ya kaydýndan düþür
ya da al Kirpikle koynuna

(herkes gitmiþ - toplu þiirler / adam yayýnlarý)


Akif Kurtuluþ
Sosyal Medyada Paylaşın: