ÞÝMDÝ Ýþte, Þimdi yazmaya baþlýyorum. Sandalyeme oturmuþ pencereden dýþarýyý izlerken... Çocuk seslerinden tepemdeki güneþin tam yüzüme vurmasýyla ve martýlarýn yollarýný gözlerken, baþladým bile yazmaya Mahalllenin kadýnlarý yaz geliyor diye yine baþladýlar ellerinde eliþileriyle kapý oturmalarýna... Eskidende böyleydi ama daha zevkliydi . Çünkü biz çocuktuk büyümemiþtik daha can atýyorduk büyümeye Ýp atlamayý seviyorduk en çok Bazen birinci ben olurdum Bazen Eda bazende Eylem Kendi bahçemizdeki aðaçlara dalardýk en çok, babaannemden gizli Birde salýcaðýmýz vardý abimle üzüm çardaðýna kurduðumuz durmadan kopardý Sonradan iki erik aðacý arasý keþfettikte,kurtulduk düþmekten küçük kesfçilerdik o zamanlar þimdi þimdi öyle mi þimdi daha aðýr þeyler keþfediyoruz
acýnýn yaný sýra acýdan önce aþkýn yaný sýra aþktan önce EVGÝN ATALAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Evgın Atalay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.