Hikayeler çok bende ama sanmayýn hepsi düzmece,
Þimdi anlatacaðýmý dinleyin, bu kesinlikle bilmece;
Bir baba düþünün, çocuklarý var ama nedense o hapiste
Anneyi düþünün, evde yok o da, iþ nedeniyle gezide…
Buraya kadar sýradan, her zaman duyulan cinsten,
Sonrasýna gelince o zor, gözyaþýný tutamýyor insan,
Baba orada, anne þurada, çocuklar ise aramýzda,
Hepsi yakýn bizlere, ama yine de çok uzaklarda…
Dört çocuk var, yanlýþ deðil, ben de saydým ekranda,
Yaþlarýný da duydum ama o kalmadý olmayan akýlda
Zaten yarým aklým vardý, o da yerinden oynadý,
En küçük çocuðun yüzü, bakýþlarý aklýmdan gitmedi…
Çocuklar evlerindeler, günlerdir; yalnýzlar, kimsesizler…
Çocuk da olsalar büyük de, açlýkta bu durum fark etmez!
Zaten içlerinden birinin gücü yetmemiþ, açlýktan bayýlmýþ
Olay duyulunca devlet el koymuþ, gidip evlerinden almýþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.