hava üþüyordu gözlerimde... öyle ki gözyaþlarým bile soðuk soðuk süzülüyordu aþaðýya doðru karlý bir Ýstanbul öðlesinin sonrasýydý ya da sonrasýndan kalanlar...
içimde koca bir boþluðun ertesi yaþanýyordu okumaya çalýþtýðým bütün kitaplarý yarým býrakýyor dinlediðim müzikleri sonuna gelmeden terkediyordum...
...týpký alýþkanlýklarýný içime zerk edip, ruhumun bilinmeyen yerlere gittiði gibi...
ýslak duvarlarýn çýðlýðý boþ bedenime çarpýp geri dönüyordu geceden kalan þarap kadehinin dibi kýrmýzýya tutmuþtu bile... kulaklarýmda rüzgarýn çaldýðý ýslýk merasimi henüz bitmemiþti pencere kenarýndan içeri kaçýþan kar taneleri oda sýcaklýðýnda kendini býrakýyordu...
...intihar ediyorlardý bilerek...
acaba benimde sonum pencere kenarýndan içeri süzülen sonrasýnda oda sýcaklýðýnda eriyen bir kar tanesi mi olacaktý...
ardý ardýna sýraladýðým sorulara cevap yetiþtiremiyordum içimde hala çözemediðim sen bilinmeyenle denklem, kaðýda yazýlacak cevabýný arýyordu...
düþlerim, düþüncelerim býçak kesiðiyle bölünüyor, ince ince doðranýyordu kelimeler süslü intiharlarýný sunuyorlardý en ünlü kitaplara
...bense bilinmeyen bir þehirde, mor düþlerim ve senle karlar altýnda...
Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen Sosyal Medyada Paylaşın:
Alen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.