DELİLİK MAKAMI

tüm acýlarýmý toplayýp döküyorum dizelere
yalnýzlýðýmýn toplamý bir þiir devriliyor üstüme

düþüyorum þairi kimsesiz býrakan bir sokak ortasýna
kendime sarýlýp ilerliyorum
arkamdan,acýsýný terkisine atmýþ bir yalnýzlýk kovalýyor

kuþlar kulaklarýný týkamýþ duvarlarýn
baðýrýyorum,duymuyor yorgun iþçileri uyutan evler

-çýðlýðým,hüzün saksýlarý düþürüyor kaldýrýmlara-

miting meydanlarýnda okunmadan yýrtýlan,
ezilmiþ bir bildiri olup
daðýlýyorum gecenin hoyrat koynuna

Ey bana büyük bir acýyý miras býrakan kitaplar!

Artýk yaþamak,
Ruhumun delilik makamýna terk edilmesi
ölmekse,
Bir patronun mezarýma kahkaha çiçekleri býrakmasýdýr

Ey meydanlarýndan týrnaklarýmla ölü sloganlar topladýðým hayat!

Sana çýldýrmýþ þairlerin
Çýldýrmýþ mýsralarýnda
Delilik makamýndan sesleniyorum
ister sesimi duy
istersen de kendini Tanrý’ya emanet et!

Nilay Akçay

(MAYIS 2009 ORTANCA DERGÝSÝ)

Sosyal Medyada Paylaşın: