istanbul vapurlarý. benim kisi eminönü’nden baþlar sürer bir ömür tafrasý istanbul vapurlarý, dalgalarýn baþý gibi,karmaþýklaþtýrýr taþýyanlarý. belki özlediðin biri vardý, bir okul önünde, belki çok sevmiþtin, günün birinde. içeriden bir sýcak çay, dýaþrýsý efkar-ý melankoni çok bekletme beni, tabi görebilirsem seni... yani herkesin çok sevdiði, ve oyuna getirildiði, ilki olmak þartýyla, ilk aþýk olduðu, bir kez onu göreyim diye, bitsede bu hikaye, bitmesin diye içimde, tazelenmek suretiyle yaram, ’onun aþký’ olsada ruhuma haram, haram olsun bana tanrým tüm dünyam... seviyorum iþte bu aþk-ý yükle seni, bedenim ruhum paramparça, hala merak ederim,hala, geceleri hayallerim, gündüzleri susulurum, istanbul vapurlarý, benim tek umudum bir zamanlar umudum. þimdi ise binerken, acýklý gururlu bir zaman makinesi istanbul vapurlarý bir kýtadan bir kýtaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
SPARTAKÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.