KARANFİLE SUS DİYEMEM

Aþkýn kredisi tükendi
Ve oyun bitti.
Bir þiiri daha yakmanýn zamanýdýr þimdi.
Sevgilinin gözlerini ipe çekmenin anýdýr þimdi.

Sana ait gülüþler duvarlardan silinecek
Buz tutan yalnýzlýðýmýn ellerinde yüreðim bilenecek
Ve sen giderken usulca, yürek gider arkandan
Militan ruhumu üflerim daðlara
Bir kente yýldýrým düþer ve ýslanýr gece
Saatleri isyana kurar karanlýk
Kâbusun demidir bardaðýma sinen gölgeler
Ateþlenir karanlýðýn mumlarý
Bir kelebek düþer kanatlarý kýrýlýr uçarken
Ben karanfile sus diyemem,
Dudaðýma çökerken hüzün
Nereye baksam ellerindir nereye dönsem yüzün.

Baðýþlanýr seher vakti günahlar
Kalkar ellerim semaha dökülür ahlar
Ben güneþe dur diyemem,
Þafaklar aydýnlanýrken sensizlikle
Konar bir gülün dallarýna suskunluk
Akþamlara yetiþemem yokluðun düþer önüme
Sana ait cümleler dikilir karþýma
Ben içimdeki sese söz geçiremem
Çýð olur ne zaman haykýrsam adýný
Ne olurdu gitmeseydin yüreðimin kadýný.

Beynimde tozlanýr düþünceler
Saatlerim hep geri sayar
Mazide gezinir aklým hep seni sorar
Akýntýya kürek çekilmez bilirim
Kuþlar hep seni sayýklar
Ne zaman senden gitsem geri sana dönerim
Ben kurþuna beni vurma diyemem
Dayanýrken intihar þakaðýma
Ben martýlara gitti diyemem
Denize düþerken bir çift kýrmýzý gül
Silinir kumsaldaki adýn
Ýçimde aðlar sana benzeyen kadýn.

27 EKÝM 2008

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: