yaslanmýþ ömrüme bu þehir
kuytusunda aðlarken
mevsim kapatýrken yüzünü avuçlarýna
kendine bir kez daha acý olursun
yollarý sýrtlayýp gidecek kadar
üþütür soðuktur
camlarda hüznün resmi
ve gözyaþý buðusu
yokluðuna yakýlmýþ
aðýr
yavaþ
sessiz
bir sýr gibi
son yapraða düþen su damlasý
kanat çýrptýkça gölgesi
karanlýða takýlýr her ayak sesi
yoksun
yok oluyorum
gözlerinde kýrýk
adým yok
yüzüm yok
yaþamak ne ki
anlat bana Ýstanbul...
ekim-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.