Ne zaman düþünsem/bil ki Sen olursun gözümün daldýðý her yerde Yalnýzýmdýr ya þimdi Yaðmur damlalarý bile yalnýz düþer topraða Öylesine hüzün dökülür bulutlardan Öylesine azbeyaz Öylesine eksik Neden se
Adam gibi sevmiþtim Adým gibi kaderime kazýmýþtým adýný Ne gerek vardý oysa Ne gerek vardý bu yürek yaðmasýna Adýný “gitmek” koyduðun bu cinayete Bu yangýn yerine Yüreðimden kanayan bu þiirlere
Nasýl oldu… Anlamadým ki Giden sendin/muhacir olan ben Sadece sen deðil miydin yoksa giden Neden koca bir þehir de gitti ardýndan Anlamadým
Kalan bendim Ve Birkaç yarým þarký Birkaç ta abuk sabuk þiir Az daha unutuyordum Bir de paslý bir hançer Hani þu sýrtýmda unuttuðun
Oysa ki göçmen kuþlar bile bilir dönmeyi Sorarým/ya sen Ya sen göç(m) en kuþum Yok mudur ki senin dönüþün Görüyorsun ya/karmakarýþýðým yine Þiirim bile karmakarýþýk Biliyorum Uzansam dokunacaðým kadar yakýnsýn oysa Ama yoksun
26.10.2008/Edirne
Ýrfan Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
irfan özcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.