CEBİMDEKİ ŞİİRLER

Bir seyyah gibi gezdin.
Þehir þehir aklýmda,
Her an benimleydin.
Saatler ayrýlýkta durduðunda,
Don vuran düþlerimde,
Yalnýzlýk sararken beni,
Issýz gecelerde hayalinle,
Öðretendin azla yetinmeyi,
Gerçekliðin kim bilir nerede,
Ruhum gibi firari,
Yokluðunun ayazýnda kalsam da,
Yüreðimde yaktýðýn ateþ sönmedi.
Sen sandýðým kaç kadýn,
Kanadýný kýrdý kalbimin,
Hüzün olsa da senin adýn,
Bekleyiþlerimi ertelemedim.
Seni bulmak ümidiyle döndüm,
Sensiz karanlýk sokaklarýn,
Kokunun sindiði köþe baþlarýný,
Senin için çiçekler yetiþtirdim.
Kýrmýzý güller, karanfiller, menekþeler,
Hepsine seni anlattým,
Sorsan ismini bile söylerler,
Sadece soðuk odamýn duvarlarý,
Konuþmaz olsa da dili,
Nedense benden daha fazla,
Sensizliði yaþamama içerledi.
Sefaletim uzaklaþtýrdý.
Aþkým ise seni bana getirdi.
Yýlmadým doðdukça yeni gün,
Kaybetsem de tüm savaþlarý,
Zaman zaman düþse de ölüm,
Sensiz evimin bacasýndan içeri,
Senin kollarýnda düþündüm.
Ölmelerin en güzelini,
Neleri yok saydým bilsen,
Yalnýzlýðýmý, sensizliðimi, kimsesizliðimi,
Yok sayamadýðýmdýn sen,
Kimi zaman yazmadým.
Seni anlatmalarýmý erteledim.
Bulduðum kelimeler yetersizdi.
Seni anlatamadýðým anlar geldi,
Boþ vermiþliðe vurdurup,
O anlarda seni yaþadým.
Öyle zamanlarým oldu ki,
Kabardý gönlümdeki denizler,
Duygularým, sayfalarýn gergefine,
Kelime kelime seni iþlediler,
Ne akþam bildim, ne sabah,
Hep seni anlattý, cebimdeki þiirler.

BAKÝ EVKARALI

Sosyal Medyada Paylaşın: