BİR ULUS YOK EDİLDİ…
BÝR ULUS YOK EDÝLDÝ…
Bombarduman baþladý, Coniler hep pusuda.
Haykýran bir ananýn, elleri de havada..
Baba hepten çaresiz, isyan etti ALLAH’a.
Yaþlý ana ölmedi baþladý dualara..
Yer ile gök birleþti , kýyamet iþte buydu.
Yere düþen parçalar, çocuklarýn koluydu.
Etrafý bir sessizlik, ölüm kokusu sardý.
Ana çýlgýn gibiydi, keþke yaþamasaydý.
Gecenin bir deminde bir an silahlar sustu.
Yine hep var, gözyaþý, kin ve nefreti kustu.
Dede abdest namazda kýbleye doðru durdu.
Yine sapýk Coniler, çoluk, çocuðu vurdu.
Yarýnda hep böyle, yine savaþ olacak.
Kimi ölü yaralý, kimisi sað kalacak.
Yaþamlar günlük oldu, gelmez oldu, haftalar.
Buralarda hep kýþ var, unutuldu baharlar
Saldýrsana ÝRAN’a, daha ne duruyorsun.
IRAK’ý da görünce, inan çok korkuyorsun.
Tarihinde soy kýrým. her sayfasý dolu kan.
Yanýnda melek kalýr, vampir ile ÞEYTAN.
Robota benzer yanýn, ruhsuzluk kalýbýsýn.
Aynaya bir bakta gör insanlýk, ayýbýsýn.
Oynama dünyamýzla býrak yerinde dursun.
Depremlerin çoðalsýn, tisunamiler vursun.
Demokrasi gelecek, inandý IRAK’lýlar.
Her lafýna kanýyor, bizim gamsýz Araplar.
Asýl yüzünü gördü, direnmeye baþladý.
Dünya seyirci kaldý, halkýn seni dýþladý.
Bak þimdi günün doldu, gideceksin ey densiz.
Yerine gelecekte senin gibi þerefsiz.
Tanrý bile þaþýrdý, bitmeyen bu hýrsýna.
Onursuzluklar verdin, U.S.A. ulusuna.
Konuþurken her zaman, insan haklarý dersin.
Tanrýdan tek dileðim, senin belaný versin.
Öyle bir derde düþki, dermaný da IRAK’ta.
Sürüne, sürüne git, leþin kalsýn BAÐDAT’ ta.
Bunlardan bir ders çýkar, zavallý ORTADOÐU.
Petrolüne göz koydu, onun, bunun çocuðu.
Kana boðdun BABÝL’i açmaz daha gülleri.
Yetmiyor mu? bu kadar MECUSÝ’nin dölleri.
Sosyal Medyada Paylaşın:
tacettin yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.