GÖNLÜMÜN FRENİ

Gençliðimin baharýnda
Kurþun ýslýk çalarken þakaðýmda
Güzelin hayaliyle yaþarken;
Tebessüm eksilmezdi dudaðýmda

Sýrrýmý açýnca kaltaða
Anlattý bir sürü kulaðý çatlaða
Olup mahalleli aðzýna sakýz
Çýkamadým sokaða

Kalbimi mühürledim
Aþkýmý ömürledim
Sevdamý kalbime gömüp;
Sýr vereni görmedim.

Ýlimi terk edip;vardým Adana’ya
Baþladým ýssýz yabanda çobanlýk yapmaya
Ben yüzerken Ceyhan ýrmaðýnda
Hayali uðraþ veriyordu gönlümde kalmaya

Yaz sýcaðýnda güneþ yakarken teni
O’nun hasreti içerden yakýyordu beni
Sýr saklamayanýn dilinden sürgün yedim
Tutmadý balatasý bozuk gönlümün freni

Patladý gönlümün freni
Yetiþmeden kalktý aþk treni
Sýr saklamayan makinist yüzünden
Canlýyken gömdüler bedenimi

Çukurova’nýn sýcaðý bana az
Sevdalýyým bana güneþte mezar kaz
Sýr saklamayana hakaret etmiþsem
Allah’ým onun cezasýný sayfama yaz!..
...........M.Sýddýk SOLMAZ...........






Sosyal Medyada Paylaşın: