Bir adam tanýrým kýrk yýldan beri,
Olmadý kimsenin kulu efendim.
Iþýðý karardý kalmadý feri,
Savruldu dört yana külü efendim.
Vurmadý baþýna yýllarca tarak,
Mutluluk uzakta ýrak mý ýrak,
Halýyý kilimi bir yana býrak,
Olmadý serecek çulu efendim.
Giymedi sýrtýna atlas bir libas,
Gerçeði etmedi her zaman ört bas.
Kendi yazar-çizer etmez iktibas,
Yoktur gönderecek pulu efendim.
Ne yorulur ne üþenir yazmadan,
Sevdiðine methiyeler düzmeden.
Hoþlanmadý aylak aylak gezmeden,
Yoktur yürüyecek yolu efendim.
Yaðdanlýk olamadý paþaya beye,
Bu yüzdendir kimse vermedi paye,
Dedi insan olmak hedef ve gaye
Olmadý kimsenin kulu efendim.
Çok taþlandý yaratana sýðýndý,
Hiç maðrur olamadý ne de öðündü,
Çok fýrsat kaçýrdý sonra dövündü,
Boþ durdu olmadý dolu efendim.
Hiç baðban olmadý dostun baðýna,
Çakýlý yaþadý namert aðýna,
Yakmadý odunu küstü daðýna,
Olmadý tutacak dalý efendim
Ne mutlu yaþadý ne yüzü güldü,,
Varla yok arasý hep gidip geldi,
Oðuzumun aradýðý bir güldü,
Uzandýðý çalý oldu efendim.
2007
Oðuzsoylum