İCİM YANIYOR
Ýçim yanýyor biz neden geldik dünyaya
Ýnsanlýktan nasibini almamýþ dünyada
Kimi aç kimi yoksul yaþamla savaþýyor
Ýnsanlýk buysa içim yanýyor
Garibi görsek yüz vermeyiz
Halini sorup aç mýsýn demeyiz
Yediðimiz lokmayý bölüþmeyiz
Böyle yaþamak içimi yakýyor
Fakirler çalýþýp hep ezilirler
Zenginler arabasýnda sefa sürerler
Etrafýnda fakir var mý görmezler
Böyle yaþamak zoruma gidiyor
Duyarlý bir millet olamadýk
Kimsenin halini gidip sormadýk
Köprü altýnda çocuklarý gördükçe
Yüz çevirip yolumuza devam ettik
Sobada yakacak odunu yok
Ocakta piþirecek aþý yok
Kimseye derdini diyecek hali yok
Boynu bükük yoksullar çok
Dönüpte bir arkamýza baksak
Aþýmýzý onlarla paylaþsak
Dertlerini dinleyip ortak olsak
El birliðiyle onlara yardým etsek
Arife ÖZBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.