ÖLÜNCE GÖRDÜKLERİM

Musalla dan baktým da, þöyle ölü gözümle;
Her türlü -desinler-e uyanlarý gördüm ben.
Yaþarken saðlýðýmdan kaygý duymasa bile,
Ölü me büyük saygý duyanlarý gördüm ben...

Hayat gözüyle gören, beni anlayamazdý.
Riyakârlýk diz boyu. Böyle þey olamazdý!
Yaþarken arka cepte bile yer bulamazdý,
Resmimi tam göðsüne yayanlarý gördüm ben...

’’Ýyi bilirdik elbet’’ diye dizine vuran,
’’Bitse de gitsek’’ diye sabýr saati kuran,
En ön -saf- a geçerek imama yakýn duran,
Ettiði dualarý sayanlarý gördüm ben...

Ellerinde bir Kur’an, sanki uyar mýþ gibi;
Bir Fatiha, üç Ýhlâs... Baþtan savarmýþ gibi.
Hakkýný helâl edip, (sanki çok varmýþ gibi!)
Ýçinden bir çýrpýda cayanlarý gördüm ben...

Yalnýz biri vardý ki, henüz onbirdi yaþý.
En az kendisi kadar sahipsizdi gözyaþý.
Yetim kalan ömründe çaresizlik telâþý,
Boynunu sol omzuna koyanlarý gördüm ben...



Ali ERDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: