Sana sesleniyorum,dinle beni Rüveyda,
Zannetme bilmiyorum,durumunu Rüveyda,
Gündüz düþüncemdesin,geceleri rüyamda,
Bedenimle uzaðým,ruhumla hep yanýnda.
Rüveyda tuzaklarda,hayatýn eþiðinde,
Daha dün sallýyordum,seni ben beþiðinde,
Yarýnlar elbet gaib,yarýn her þeye gebe,
Rabbim versin isterim,ne varsa dileðinde.
Rüveyda hüzünlüdür,Rüveyda hasta bu gün,
Rüveyda yirmisinde,çekmekte acý her gün,
Neden sarý yapraklar,neden gök yüzü kýzýl,
Rüveydanýn yüzünde,eseri yok umudun.
Her yaðmur yaðýþýnda,þimþekler çaktýðýnda,
Damladý damlayacak,gözüme baktýðýnda,
Yaðmur yeri ýslattý ,gözyaþlarýn da beni,
Umutsuz beklemekte, Rüveyda yataðýnda.
Ne kadar zormuþ dedi,bir daha görememek,
Ýçimi yakmaktadýr,böylece vedalaþmak,
Banada zor geliyor,yakmaktadýr içimi,
Banada nasip olsa,keþke seninle ölmek.
Yanmak varmýþ bahtýmda,öyle bir yanýyorum,
Rüveyda çekip gitti,ben her gün ölüyorum,
Bu hasret bitmelidir,dayanmýyor bu yürek,
Bekle beni Rüveyda, ben sana geliyorum.
Sinan Karakaþ