UTANSIN
UTANSIN
Dünyada hiç kimseye âþýk deðilse eðer
Sevmenin deðerini bilmeyenler utansýn
Bu öyle bir duygu ki acý çekmeye deðer
Sevdiði gel deyince gelmeyenler utansýn
Hayatýn anlamýný paraya göre seçen
Elindeki varlýkla sevdaya deðer biçen
Mutluluðun önünden bakýp görmeden geçen
Derdiyle kederiyle gülmeyenler utansýn
Silahlar patladýkça eðer suskunsa diller
Topraðý sulanmazsa nasýl açacak güller
Gönül huzuru için hakka açýlsa eller
Kini nefreti kalpten silmeyenler utansýn
Geleceðime akan, ýrmaklara kan döken,
Barýþý istemeyip, kötülük tohum eken
Çiçek gibi gülmeyi, yürek içinden söken
Ýnsanca yaþamayý, bilmeyenler utansýn
Ýnsanlar öldürmeye araç, gereçler satan,
Köylü Toprak ek deyip, sen aç kal nutuk atan,
Barýþa varsýn sesler, deyip silah patlatan
Mermileri namludan, almayanlar utansýn
Kötü Düzen olmasýn, barýþ rüzgarý essin,
Yaz barýþý kalemim, silah sesleri sussun
Ýnsanlýða gülsün çað mutluluða kavuþsun
Barýþa giden yolu bulmayanlar utansýn
Ey çýkarlar uðruna, ateþ ve barut kusan,
Ýnsanýn yaþam hakký, söyleyip sonra susan,
Demokrasi uðruna, deyip de ölüm esen
Tetiðe varan eli bilmeyenler utansýn
Çocuk ve gençler için, güzel dünya savunan
Fidanlar hiç uðruna, ölür diye sevinen
Durmadan kardeþliði, savunup da dövünen
Huzur, barýþý sahaya salmayanlar utansýn
Çiçekle yaklaþana, süngü patlatýp döven,
Dogru yolda gidene hesap sorup da söven
Hak yenen matemine, gülüp kendini öven
Ýnsanlýk ta kendini bulmayanlar utansýn
Ufak menfaat için baþkasýný hiç sayan
Açlýðý asla bilmez, dürüst olaný soyan
Fakirin elindeki, lokmalara göz koyan
Ekmeðini kardeþçe bölmeyenler utansýn
Üç kuruþu görünce etrafa fiyaka satan
O an þýk olursunda, akþam aç susuz yatan
Dogru ya ve yanlýþa, durmadan çamur atan
Dünyasý dar gelip de, ölmeyenler utansýn
10.04.2008 22.10
(DEMYANLÝ) ÝBRAHÝM ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.