Gece indiði vakit þehrin üstüne, köþe baþlarýný tutar kader. Adý kader olan hayat kadýnlarýna inat; gece yarýsý çocuklarý doðar Çýðlýk çýðlýk ,nem kokan eski hastane odalarýmda. Gönlümün ücra köþelerinde adý ünlü ,saný unutulmuþ þairlerim yatar. Alýn yazým yerine,anýlarým yazýlýr silinip Yeni baþtan alnýma.
Güneþin ardýndan ýþýk olur göðe uzanan ibadetimin sesi. Bu þehirde doðmak bu þehirde ölmeyi gerektirir. Her gidiþ biletine bir dönüþ kesilir mutlak. illaki geri gelinir.
Þeytan tüylü kuþlarý uçar yosun kokan sahilleri boyunca. Uykusunu böler kurþun sesleri bin yýllýk evliyalarýmýn. Bazý zaman kan kokar ,hatta beni kan tutar .. o vakit kapayýp gözlerimi þehrimi dinlerim...
Dost sofralarýnýn meþk sesi yankýlanýr sur duvarlarýnda. Rakýya bulanmýþ ay ýþýðýnda , Izgarada ki balýk ,ýhlamur aðaçlarýmýn kokusunu keser. Boðaza karþý ,boðazýmda düðüm düðüm sevdalar. Bu þehir olmasa hasretinde ,kavuþmanýn da tadý olmaz. Sosyal Medyada Paylaşın:
daimonia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.