Yalnýzlýðýn sesi vuruyor cama Ve sonra bir yaðmur damlasý gibi çekip gidiyor uzaklara.. Giderkende canýmdan bir parça götürüyor sanki.. Bir sessizlik çöküyor geceye Týpký bir ceset gibi... Karanlýk..suskun..çaresiz ve yapayalnýzým! Ne uzanýpta tutunacak bi dalým var Ne de sesimi duyurabilecek bir yapraðým! Sende sev diyor kuþlar Sende hayaller kur Sende inan birine Sende qüven.... Ama hiç kimse bilmiyor Çektiðim acýlarý, Ýçimde kanayan yaralarý... Sen GÝTTÝN ben nefret ettim, Sen UNUT dedin ben defalarca kez nefret ettim! Herþeyden..herkesten.... Yaþama sebebimden bile! Þimdi yanýmda sensizlik deðil , Seni sensizde seVen ümitlerim war ! VE ÞÝMDÝÝ SENÝÝ SENSÝZ DEÐÝL, SENÝ TEK BÝR ÜMÝTLE YAÞATACAÐIM !!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
trouble_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.