BU Gördüğün insan Ben Değilim ki...

Bu gördüðün insan ben deðilimki

Bu gördüðün insan ben deðilimki...
Aþkýn yaktý yaktý...bir külü kaldý
Baðrýmda sulanýp,bin filiz atan;
Sinemdeki gülün, son dalý kaldý...

Görüyorum sanma...gözümde perde;
Baykuþlar ötüþür o eski yerde
Kýrýldý mýzrabým,daðýldý perde;
Dinmeyen sazýmýn...bir teli kaldý.

Uzatma elini,belki tutamam.
Ne yorgan,ne döþek...olma,yatamam
Gözyaþýný verme;iþte, yutamam
Sararan yüzümün...bir dili kaldý.

Alnýma çizdiðin derin yaradan
Bölüp te alsaydýn yarý yarýdan
Yaðmurlar yaðardý... belki, buradan;
Zakkumlar büyüten,þu sel i kaldý

Geri dön...sayki hiç görmedin beni.
Güneþ de geç olur, söner ya hani
Ay doðsun...getirmez o geçen günü
Kandilin ne yaðý...fitili kaldý...
Nebi kýlýçkaya

18/08/2008
15:45...sivas


Sosyal Medyada Paylaşın:

ıssızgemi Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Batan gemi... Yine geleceksin... Affedermisin..?! Kurban olduğum... Unuttum seni..!? Garipler parkı... Mektup geldi yar'dan..! Biliyorum...ordasın... Son'um geldi... Çorbacıdayım...!