Aslın(ra) bilirmisin – 2
Bilir(sin)… bilecek(sin)… sevecek(sin)…
Anlýk göz dalmalarýnda unutursun hayatý ve nerede olduðunu
Derin bakarsýn
Çok derin
Bakýþlarý bile delersin
Ne düþündüðünü bilemezsin
Öylesine dalar gider gözlerin
Karþýdaki çatýnýn kiremitlerini sayar bulursun kendini
Ve onlarý…
Doðduðun güne bölersin
Saçma salak
Anlýk ürpertiler yaþar bedenin
Kendine gelirsin
Dünyada yaþayan tek canlý sen gibisin
Ýçine düþtüðün karanlýðýn dibine çekildikçe çekilirsin
Korkularýndan da korkmaz olursun…
Ve bilin(en) yalnýzlýk…
Bir isyan fýrtýnasý sarar (ben)liðin(i)
Ya da isyana özlem duymak gibi
Tutsaklýða karþý koymak istersin
Bunlar biriken kinin çaresiz sýzýntýlarýdýr
Uzattýkça boþ kalýr elin
Yýldýzlarý tutamazsýn
…Ama…
… AY GELÝR OTURUR AVUCUNA
Sevecek(sin)
Gönül baðýndan bir meyve daha…
Verecek(sin)
Ve yine karþýlýðýný beklemeyeceksin
Öylesine SEVECEKSÝN…
Seveceksin…
Ki…
Tutku dizelerinin baðýný çözeceksin
Benim yoklarým var, asla var olmaz diyemeyeceksin
Geçmiþ ile gelecek arasýndaki derinliði kaybedecek
Sulietini kaybettiðin gölgelerden suret edinecek
Bir bebek çýrpýnýþýn da sevda gelecek sana
Kundaðýnda
Kollarýna
Onu yine sen gibi seveceksin
Ve mevsimlerden KIÞBAHAR
Sen artýk olgunsun
Gerekirse aþka yön vereceksin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.