ALLAH AFFETSİN...

``Gülüm`` dedim ben sana, meðer sen ölümmüþsün.
Her romanýn sonunda aðlatan bölümmüþsün.
Mutlu olmak ne mümkün? Sen bana zulümmüþsün.

___ Taþýdýðým kimlikten artýk bezginim gülüm;
___ Affetmek Yaradan’a mahsus, üzgünüm gülüm...


Seninki, aç gönlüme çileyi gark ediþti.
Vefadan ihanete umarsýz çark ediþti.
Hatalar affedilir... Seninki terk ediþti!

___ Baðýþ atým þahlandý, koptu dizginim gülüm;
___ Affetmek Yaradan’a mahsus, üzgünüm gülüm...


Vedâ bile etmeden, habersizce kaçan sen,
Mutlulukla aramý arþýnlarca açan sen,
Kalp-çekimimi aþýp, nefretime uçan sen!

___ Gözümde bir serçesin, bense kuzgunum gülüm;
___ Affetmek Yaradan’a mahsus, üzgünüm gülüm...


Dünden kalan öfkemi yarýna taþýyorsam,
Bir bildiðim var elbet, sabrýmý kaþýyorsam.
Ölümden korktuðumu düþünme yaþýyorsam!

___ Yoksa... Çoktan hayattan, candan bezginim gülüm;
___ Affetmek Yaradan a mahsus, üzgünüm gülüm...


Adýný anan kalbi hoþ görürsem, namerdim!
Sana deðmez, baðrýma taþ sararsam namerdim!
Acýmdan öldüm desen, aþ verirsem namerdim!

___ Tahmin etmen imkânsýz, öyle kýzgýným gülüm;
___ Affetmek Yaradan’a mahsus, üzgünüm gülüm...


Senin bizzat duyup da dudak büktüðün sözler,
Þimdi birçok kiþide ne hatýralar gizler.
Sevenlerim var þükür... Çoðu yolumu gözler!

___ Artýk sanal âlemde þair gezginim gülüm;
___ Affetmek Yaradan’a mahsus, üzgünüm gülüm...




Ali ERDÝNÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: