Bir, Elini öperken bayramlarda Bir de ’nasýlsýn yavrum’ diye baðrýna bastýðýnda beni Ýçim gider...
Rahmetli babamý hatýrlarým O’na her baktýðýmda Bir kez daha bir mahzunluk çöker yüreðime Ýçim gider...
Torunlarýný görmek güç vermiþtir bilirim, Bilirim ben ve kardeþimdir O’nu ayakta tutan, Yemek yerken yüzüne bakarým bazen, Ýçim gider...
Aslýnda soðuk dururum O’na karþý, Canýmlý cicimli annecim’li konuþamam nedense Öyle deðilimdir aslýnda, Çok severim O’nu, ne zaman görsem zaten Ýçim gider...
Babam öldüðünde derinden sarsýldým, Ama O’nsuzluða dayanamam yýkýlýrým, Düþünürüm, düþünürüm de yokluðunu içim gider...
Ben O’nu içimden severim ölesiye.. O da bilir, Ýçi gider... Sosyal Medyada Paylaşın:
poetryman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.