Yazýk! Kan pýrtýlaþmýþ dudak kývrýmlarýnda Týnmaz kimsecikler korkunçluk tünerken Yarým yamalak yüzlere Merhamet çok dibe vurmuþ Çalkalanýrken son acýlarýn saltanatý Yýkýn bu örülmemiþ kalecikleri Vah, vah vahlar kalsýn altýnda Ýstanbul mudur? Ak sayfalarý karalayan Hayalleri piþirmeden pazarlayan Asýn koca kenti daraðacýnda Çaldýðý umutlarýn baþ için Sevdalarýn pembe düþ için Ve Ýstanbulda Gün kararmak üzere Suskunluk limanýna demir attým Nerdeyim bilmiyorum Tanýmadýðým bir adamýn baþýndayým Hüzün pençeleþir sað yanýmda Gözyaþým etrafýný yýka, yýka Loþ sokaklarda Kimliðimi un ufak ediyordu Yönümü cevirdi yüce Mevla’ya Senindir bu emanet can Üryan ve pak Yoklamýþtý kimsesizlik beni de Ýstanbul un nefret saklý yüzünde Dilimde bir söz yapýþýp kaldý Yazýk! Yazýk bu yaþama Yazýk! Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.