SENİ SEVİYORUM..!

Gözlerimden yaþlar akýyor yine,
Senden uzakta, hasretinle yaþýyorum.
Yaðmur yaðýyor gönül daðýma,
Geçemedim, vaz geçemedim bu sevdadan.

Seni seviyorum, seni özlüyorum,
Sen duygulu bir þarký, naðme naðme bir türkü,
Akýyorsun gönlüme pýnar gibi,
Hasret çekiyorum BOLU toðraðýndaki misal-i sevgilim...

Hayatta barýþýk olmadýk biz,
Sen baþka bir hayatta,
Ben baþka bir zamanda,
Sevdim seni býrakamam, ne olur beni býrakma...

Ben kendimi sende buldum,
Çok hoþ bir sýzýntý, kývýlcým gibi geldi bana,
Kalbim daha hýzlý çarpmaya baþladý...

O an anladým ki sen O’ydun
Aradýðým ve hiç bulamadýðýmdýn,
Sen içimde saklý bir düþtün,
Þimdi gerçek olan bir düþ yaþýyordum.

Bir þekilde söyleyecektim öyle ya da böyle,
Ama korku býrakmýyordu peþimi,
Kelepçe atmýþ kalbimin ellerine,
Býrakmýyordu sana koþayým.

Düþüverirdim, sana koþarken,
Yýðýlýp kalýyordum, aðlamaya baþlardý içimdeki çocuk,
Susturamýyordum aðladýðým zaman,
Dur diyemiyordum. dinlemiyordu beni...

Sonra bir el uzanýverdi bana,
Tutrardý ellerimden, sarýlýrdý tüm bedenime,
Koklamaya baþlardý, okþardý saçlarýmdan,
Hiç duymadýðým sözler söylerdi bana, merhem olurdun yaralarýma...

Anlatmaya baþlardý seni,
Kaðýtlara, çiçeklere, duvarlara, hatta hiç tanýmadýðým insanlara.
Anlatýp dururdum hiç sýkýldým,
Artýk kendimden emin bir þekilde ’ SENÝ SEVÝYORUM’ diyebilmeliydim.

Benden bir ýþýk bekliyordun belki de,
Belki de bir söz çýkarmamý istiyordun dudaklarýmdan,
Anlatacaktým bir gün sana,
Hangi gün olduðunu ayýrt edemiyordum takvimlerden.

Yaprak yaprak atýyordum takvimlerden günleri,
Zaman geçip duruyordu, emindim artýk seni sevdiðimden,
Diyecektim artýk ’SENÝ SEVÝYORUM’ diyecektim artýk
Ýçimden söylüyordum, bir saniye bile kaçýrmadan...

Sen zaten okþuyordun kalbimi her zaman,
Bana bir çok þart koydun,
Belki vazgeçerim senden diye,
Lüx hayattý bile bahane ettin belki vazgeçerim diye...

Bana ’ güzelim sana ne verecek param ne de pulum var’ dedin
Bir gün gelir gelinlikler içinde,
Düðün yapapacak kadar durum da yok dedin,
Oysa ben senden ne para ne de pul istiyordum, nede muhteþem bir düðün...

Sadece sana koþmak istedim,
SÝÝRT’ten ta BOLUya koþmak istedim sana,
Kucaklamaný istedim, kollarýnda uyumayý arzuladým.
Sadece bu, sana ait olmayý istedim, sadece senin...

Soðuk bir gün de üþürken ýsýtmaný istedim,
Dudaklarýný dudaklarýma ansýzýn deðdirip,
Elerini tutup, öpmekti, isteðim.
Konuþmak, dertleþmek istedim senden...

Ama hiç birini diyemiyordum sana,
Çaresizce kanadý kýrýk, yaralý bir kuþ gibi,
Çýrpýnýp duruyordum, haykýrýyordum
Acýlar içinde kývranýp duruyordum.

Gelip yaralarýmý sarmaný bekliyordum.
Sen benden daha ürkek daha yaralýydýn.
Mazideki acýlarýnýn devamýndan korkuyordun,
Ama ben acýlarýný maziye gömüp, gülümsemeni istiyordum hayatta...

Gülüþünü özlüyordum, fazla bir þey deðil,
Senden mutlu olmaný, hayatta sarýlmaný,
Ýçimdeki ateþi görüp, söndürmeni istiyordum,
Sen yaralý ben yaralý deðil, iki aþýk gibi...

Her an sesini duymak, senle konuþmak,
Hayata gülümsemeni, izlemekti amacým.
Kayboluyordum seni düþündüðüm an,
Uçuyordum hayaller ülkesine bir peri gibi.
Kanatlarým oluyordu,
Uçuyordum bazen Bolu iline,bazen de Ýstanbul-Gebze...

Susuyordu dudaklarýn kalbin izin vermiyordu,
Bir ’alo’ deyiþini deðiþmezdim hiçbir þeye telefonlarda.
Sen uzaktaydýn benden hem de çok uzklarda,
Hergün yanýmdaymýþsýn gibi öpüyordum dudaklarýndan hafif kurulukla...

Anlatýyordum seni tüm yaratýklara,
Heves deyip,gülüp geçiyordular.
Bilmiyorlardý birgünlük deðil sevgimin, bir ömürlük olduðunu
Ýçimdek çocuk boynunu bükerdi o an,küserdi hayata.

Yazamýyordum sevgimi bir kaðýda,
Kaðýt yýpranýp bitiyordu, yetiþemiyordu sana olan sevgime
Ben de olanlara inat yaþýyordum.seni-aþkýmý

Hergün hasretinle büyüyordum,
Sensizlik beni kahrediyordu.
Hasretin,kavuþma umudu güçlü kýlýyordu beni.
Sen farklýydýn,bambaþkaydýn hayatýmda.

Üzüldüðünü bile farketmek, kalbimdeki daðlarý yýkýyordu,
Kýyamýyordum sana,izin veremiyordum kýrýlmana.
Akan gözyaþlarýný ellerimle silmek istiyordum,
Akmasýn istiyordum,gözlerinden bir damla yaþ.

Gülümsemeni istiyordum,hayata gülümsemeni,
Sen mutluyken,sen hayata gülümsüyorken,
Bahar geliyordu yurduma.
Çiçekler açýyordu,herþey hoþ geliyordu bana...

Hiçbir þeyde kusur aramaný istemiyordum.
Kusursuz olsun istiyordum herþey,aþkýmýzýn.
Sen herþeyi hakediyordun ama farkedemiyordun
Belki de mazi seni yýpratmýþtý...

Ýzin vermek istemiyordum buna,
Ne senin, ne benim, ne de aþkýmýzýn yýpranmasýna,
Akmak istiyordum hayatýna,akmak.

Senle olmak tüm engelleri yeniden yaratmaktý.
Ýstemiyorlar seni sevmemi, istemiyorlar.
Engel oluyordu herþey,herþey seni benden almak istiyordu,
Annem,baam,bacým, tüm akraba, eþ, dost...
Seni yaþamamý horgörüyorlardý bana...

Ben tüm engelleri aþmaya çalýþýyordum,
Sana koþuyordum her defasýnda,
Vazgeç diyorlardý,asla diyordum,asla
Asla vazgeçmem diyordum asla vazgeçmem.

Yeter ki sen beni sev,
Yeter ki akmasýn gözlerinde bir damla yaþ,
Yeter ki sen baharý getir kalbime, goncalar, çiçekler açsýn.
Yeter ki se gülümse, hayata gülümse.

Yeter ki mazidekileri göm, acýlarý unut
Beni sev, bana sarýl, beni öp,
Beni arzu et, ne yapmak istersen.
Bana seni seviyodum de, sadace seni seviyorum de hiç korkmadan,
Çünkü,çünkü ben seni seviyorum...

















Sosyal Medyada Paylaşın: