Kaldırımdaki Adam
Bu sabah saat 8:30 u geçmiþmiydi bilmem,
Kuleli-Yenibosna otobüsünde bu kez de ben.
Otobüs duraktan kalkalý 2-3 dakika oldu.
Dýþarý bakan gözlerim bir yerde kalýp/dondu.
Ne olmuþtu?Burada ne oluyordu?
Okuduðum þiirideki dram karþýmda duruyordu.
Bu gördüðüm þey ne acý bir gerçek!!
Bilmem ki bu millet ne vakit kendine gelecek?
Bir adam daha iþte;kaldýrýmda yatan.
Ne bir yakýný var baþýnda-ne de yasýný tutan.
Yok bir kiþi bile’halin nedir’diye soran.
Onca gelip-geçen insanýn arasýndan.
Duraktan uzaktaydýya heralde otobüstekilerin de görmeyiþi ondan?
Yoksa bir el uzatan olmazmýydý bunca müslmümandan?
Hem aklýndan çýkmaz kimsenin O alemlere Rahmet olan.
’Bizden deðildir buyurmuþtu hani;komþusu açken tok duran’.
Durun;Nereye gidiyoruz,acelemiz nedir böyle!!!!!!
Kaldýrým ortasýnda kalsýn mý(ölsünmü)o garip öyle!!!!!
Meðer ne kadar çokmuþ kör ve saðýr insan!!
Zaten O da kesmiþ artýk umudunu insanlýktan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.