TÖVBE.. ONU BOŞUYORUM !

Bu dünyada, mutluluðu,
Rüyâlarda, yaþýyorum.
Uykulardan, uyanýnca,
Gerçeklerden, þaþýyorum.

Bazen mûnis, uysal baþým,
Nedâmetle, iner yaþým,
Bazen çeker, çokca küþüm;
Yeis batak, düþüyorum.

Dertler önde, daðca yüce,
Gün beklerim, gelir gece,
Giderse de, bazen güce;
Sýkýp diþi, aþýyorum.

Nefis serkeþ, ona gidip,
Eylemeli, zorla te’dib!
Yumruklarým, balyoz edip;
Vurup baðra, deþiyorum.

Bu kaderi, kullar yaþar,
Gâhi koþar, gâhi düþer,
Nisyâný bol, alîl beþer;
Düþe kalka, piþiyorum.

Ozan Ýlo’m, neyse emir,
O minvâlde, geçer ömür,
Üzerimde, nefsmiþ amir;
Tövbe.. onu, boþuyorum!
21.10.2008/22.57

Sosyal Medyada Paylaşın: