Oturdum yine pencere karþýsý, duvar kenarý.. Yine efkarlý, yine dumanlý..
Belliydi halimden birþeyler yazacaktým...
Gözyaþlarýmla bütünleþip döküldüler önce, bembeyaz bir kaðýda inci gibi... Ne masumdular oysa! Beni anlamaya, anlatmaya çalýþýyor gibiydiler.. Yanýlmýþtým! Ne zaman ki sonuna yaklaþtým bu tünelin, Iþýk beklerken sonu hüsran..
Niye böyle yaptýnýz ki? Niye ihanet ettiniz? Hani çok iyi anlaþýyorduk sizinle, Hani derdimi çok iyi anlýyordunuz.. Siz beni anlatamadýnýz, siz beni anlayamadýnýz.
Dost bilmiþtim oysa sizi Yoo.......! Bu doðru olamaz. Yoksa bu bir kelime oyunu mu? Söyleyin! Söyleyin!.. Yoksa gözyaþlarým mý sizi kandýrdý? Söyleyin o mu yaptý? Söyleyin!hemen kurutayým onu. Ama ne olur bir daha yapmayýn bunu. Ýhanet etmeyin! Kaldýramam! Sosyal Medyada Paylaşın:
economist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.