GEL
çok hazandý yaþadýklarýmýz
döküldü gözlerimizden
bir kýzýl sonbahar
sevdikçe mavi
sevindikçe lacivertti hüzün
güldükçe patlayan pembe
yanak ile
aðýz kenarý arasý mesafe
GÝT
sen git
ayrýlýk ayýkma hali
geliþlerin provasý
gidiþinle yardýðýn hava
fýrtýnalar koparýrda
dönüþün ile
döþümde yumru kabarýr
GEL
aþk býraktýn avuçlarýma yumuk
uçan bir þeydi içinde
ve gelmelisin tüm olanlarý
kuytularýnda unutup
GÝT
gönülden kýzýl fidan vurur göðe
þiir deðer ete kemiðe
soludukça alýrsýn kokusunu ýzdýrabýn
göðsüm ciðerlerime kadar açýktýr
deþtikçe tüm kýrmýzýlýðýmý
canýmýn canýsý
kanýmýn akýþýsýn
GEL
gitmek kaybolan boþluktan
o anlarý çekmek
kararmýþ kanatlarýyla vahþi bir melek
düþerken aklýmdan senli gülüþlerim
somurtmak yayýlýr içimi deþen
aynadaki yüz deðilim
yanaðýnda solan nefesindeyim
sen gelende
yanakla aðýz arasý bir yol uzar
hacý olurum her tavafta
gül dökülür ýtýr yayýlýr etrafa
süreklenirken gülüþüne
kayýklar býrakýrým