Yeþilyurdun dokuma tezgâhsýz mahallesinde büyüdüm Hep elmalarý, kirazlarý, limanda yolcu ederken gördüm Kasalarýn arka bahçe çocuðuydum hep Küçük Moskova’ydý adý o zamanlar, ondandýr direniþçiliðim
Asfalt deðildi yollarýmýz daha, arabaysa bir tek murat 131 Netekim tahtaya kalkmamýþtý daha devrimciler Komþu köy mü Yakýnca denen benden çok uzak anamýn yurdu Her gidiþimde dokuz yaþýmda dayak yerdim sözde komünistim ya Adýný bile söyleyemezdim daha
Ýlk hayatýn gerçeðini komþuya bomba atýlýnca anladým Görüþünü öldürmeye çalýþtýlar Bombanýn yapamadýðýný bir darbe yaptý Bomba atanda atýlanda þimdi aynýlar Bir tek ben deðiþmedim Hala dokuz yaþýmda Ayaðýný baðladýðýmdan kaybettiðim kuþun yasýndayým Özgürlüðe düþkünlüðüm ondan
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantikavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.