Gözler þimþek, gönül ateþ koþtular,
Alnýnda nur, arslanla eþ coþtular,
Göðsü iman, dili Kur’an taþtýlar,
Allah Allah! diye daðlar aþtýlar!
Zafer aþkýyla yandýlar, yandýlar,
Vatan için koþtular, dayandýlar,
Þehit olmak onlarýn emelleri,
Mehmet’i korkar da kaçar sandýlar.
Þehadete koþuyordu her nefer,
Tarihler yazacak, destan bu sefer,
Düþman dayanamaz, yok gözünde fer,
Allah için koþun, bizimdir zafer!
Akýyoruz, geliyoruz sel gibi,
Vatanýmýz; duramayýz el gibi,
Türk’üz, her gönülden sesleniyoruz,
Vatan sevgisiyle besleniyoruz!
Kükreyerek atýldýlar bak mertçe,
Baðrýn açmýþ, siper etmiþ cömertçe!
Tekbir sesleriyle inledi gökler,
Yalýn kýlýç savaþtýlar, erkekçe!
Anafartalar’da Mustafa Kemâl,
Arýburnu cephesi þehitlerle al,
Esat, Vehip Paþa, Birçok miralay,
Koþuyor askerler bak alay alay!
Hepsinin yüreði þimdi bir volkan!
Yiðit askerlerim düþmana kalkan!
Dereler, tepeler boyanmýþ al kan!
Atam sesleniyor:’Vataným çalkan! ’
Bir deðildi, iki deðil, beþtiler,
Ayný köyden, yanan kor ateþtiler!
Sanýlýrdý, hepsi de kardeþtiler,
Ufukta parlayan bir güneþtiler!
On sekiz Mart kahramaný Cevat Bey,
Diyor:’Zaferimi duysun dünya, hey!
Verdik, burda koþup binlerce þehit,
Kimse diyemez Ki; ’Türk’e baþýn ey! ’
Cana bin can katmýþ askerim sanki,
Bu öyle bir savaþ, öyle bir an ki,
Hangi ilden bunca þehit seçilmez,
Diyorlar ki:ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ! ’
Þehit, besmeleyle topraða konur,
Babalar ürpermiþ, duyarlar onur.
Anadýr, olsa da gözleri yaþlý;
Baþlarýnda hâle, yüzlerinde nur!
Vatan aþký Mehmet ’de çaðlýyordu,
Düþman yenik düþmüþ, kan aðlýyordu.
Mustafa Kemâl’le yer gök inlesin!
Ýstiklâl Marþýný herkes dinlesin!
Hâlenur Kor (30 Ocak 2000)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.