ŞAİRİM

ÞAÝRÝM


Þairim kaf daðý sýrtýmda yüküm,
Sýrlarýn tahtýna kurulan benim.
Böylesi verilmiþ ezelden hüküm,
Kurþunsuz, silahsýz vurulan benim.

Ýçimde tufana döner gözyaþý,
Söndürür yanardað olsa ataþý,
Yaya benzetirken incecik kaþý,
Gizli bir el ile gerilen benim.

Gökyüzünde burçtan burca gezerken,
Yýldýzlarý yâr boynuna dizerken,
Beynimi mantýðýn örsü ezerken,
Fikrin yokuþunda yorulan benim.

Mevlana’da fikir, Yunus’ta sevi,
Bir sözüm indirir tahtýndan devi,
Sevgiyle dolarken gönlümün evi,
Çaðlayan, köpüren, durulan benim.

Sebepler mülküne sermiþim postu,
Sezerim en gizli hileyi, kastý,
Zalimin hasmýyým, mazlumun dostu,
Adalet týðýyla örülen benim.

Kalemim kýlýçtýr, þiirim kalkan,
Köleyle köleyim, hakanla hakan,
Ýçimde kaynarken binlerce volkan,
Tasasýz, kedersiz görülen benim.

Ýbrahim SAÐIR




Sosyal Medyada Paylaşın: