vasıyet...
Bu yürek hiç yýlmadý,gördü ne boranlarý,
Bir sen kar yaðdýrdýn,cemrelerimden sonra.
Ömür fersah-fersah katetti uzaklarý,
Bir sana ulaþamadý,gidiþ rotalarýnda.
Ne olurdu bir kere,"ben de sevdým"deseydin,
Duyunca dudaðýndan,dizlerinde ölseydim.
Hasretin aðýrlýðý,arttýkça omuzumda,
Ruhum zerre-zerre eriyor baþucumda,
Eriyor da geçiyor,mananýn ötesine,
Bu cihanda rastlanmaz,sevdanýn böylesine.
Þaha kalkmýþ özlemin,dizginlere gelmiyor,
Sevdan yine sel olmuþ,bentlerimi zorluyor.
Zaman,sensizliðin ertesini vururken,
Yüreðim karardýkça mekan aydýnlanýyor.
Ve iþte giderayak,sana son vasýyetim,
Kurtul ki varlýðýndan,eþya da boyun eðsin.
Yak elinle nefsini,manen alevlenesin,
Alevinin nuru ile gönüllere eresin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.