dört bir yaný aynayla çevrilmiþ bir oda ki ömür denilen süreç emektar gölgelerin alkýþlarýnda sahnelenirken anlar anlar mýyýz ki ölümün perdesidir kapanacak gölgelerin üzerine
(þimdi niye sorguluyorsun ki bunu? der iç ses)
of duyumsadým az önce aðlýyordu dünler iç çekiyordu ötelerin belirginsizliðine bu gün ve ben bilinmeyen adresteki son nefesi soruyordum ürküntüsüz
(kýskývrak yakalandým yine gölge oyunundaki gize)
zamandaki sessizlik güzel sadece nefesin týnýsýdýr damla damla düþen saatlere
o halde neden yüzümü güneþe çevirdikçe yitiyor gölgem ve bu dað baþý yalnýzlýðýna duyduðum öfke