Ey gönül, yürek yangýnýnýn alevlerinde, Hangi sýrlarla yanar, hangi aþkla tutuþursun? Ateþler içinde döner durur kalbin, Her kývýlcýmý, sonsuzluða açýlan bir kapý.
Bu yangýn, ne dünyevi bir hýrs ne de bir heves, Hakikatin korlarýnda piþen bir arayýþ. Ey gönül, alevler içinde saklýdýr sýrrýn, Her yanýþ, ruhunun derinliklerinde bir yanký.
Yürek yangýný, aþkýn en yalýn halidir, Her nefeste Hakk’a yaklaþan bir feryat. Ey gönül, bu ateþ seni yakmaz, Sadece arýndýrýr, seni sonsuzluða taþýr.
Her kývýlcým, bir dua gibi yükselir semaya, Her alev, bir yakarýþ, bir vuslat özlemi. Ey gönül, sabret, bu yangýn da bir gün diner, Ama ardýnda býraktýðý iz, ebediyen parlar.
Yürek yangýný, aþkýn en derin halidir, Her yanýþý, bir sýr, her külü bir hikaye. Ey gönül, bu yangýnda bulacaksýn huzuru, Hakikat ateþinde yanýp, nura döneceksin.
Ahmet Nejat Alperen
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.