İnsan olamazsın

Ýnsan olmak için,
Hakk’ta kelâmken, kalem oldun Âdem’de,
Sonra, Nuh’un tersanesinde marangoz, gemide ise tayfa,
Davut’a çýrak olmadan dehre Süleyman olunmaz dediler sana,
Yoksa hükmünü dinler mi karýnca?

Dediler ki yüceler katýndan sana;
Aktardý bir ârif Kaþgar’da,

Musa’da asa olup Fir’avun’a baþ kaldýracaksýn,
Denizi yaran dalga, çölde susuzluða kalkan olacaksýn,
Harun’un dilinde þefkat, halkýn içinde sabýr,
Yoksa Tûr’a çýkan ses, yankýlanýr mý seninle?

Ýsa’da nefes bulup diriliþe can vereceksin,
Bir dokunuþta kör gözlere ufuk çizmelisin,
Çarmýhýn altýnda taþýr gibi insanlýðýn yükünü,
Kudüs’ün kapýsýnda gölgeye dönüþmeden varmayacaksýn.

Muhammed’in nurunda ümmet olup saf tutacaksýn,
Bedir’in kumunda iz, Hira’da sýr olacaksýn,
Mekke’nin çilesinde sabýr, Medine’de merhamet olacaksýn,
Yoksa hangi sancak taþýr seni Sidretü’l-münteha’ya?

Ebubekir’in sadakatinde arkadaþ, sýrdaþ,
Ömer’in adaletinde kýlýç, siper olacaksýn.
Osman’ýn edasýnda incelik ve sabýr,
Ali’de ise ilimle bilgelik meþalesini yakacaksýn.

Rûmî’de aþk olup semada dönmelisin,
Þems’in sýrrýna ermeden gönül olamazsýn.
Rubailer dizip taþlarla hakikati ararken,
Bir zerrede âlemi bulmadan vuslata eremezsin.

Yunus’ta söz olup gönüllere dokunacaksýn,
Kýrk yýllýk dergâhta piþip sonra ârif olacaksýn,
Tapduk’un kapýsýnda taþ gibi durdukça,
Bir tek heceyle ömrü yoðurmanýn sýrrýný çözeceksin.

Fatih’te fetih olup surlarý aþacaksýn,
Ayasofya’da dua, sancakta niþan olacaksýn.
Gemileri karadan yürüten o iradenin,
Ýstanbul’un ufkunda yanký bulup, devlet-i ebed müdded duracaksýn.

Yavuz’da cesaret olup Sina’yý aþacaksýn,
Selim’in gözünde hilafet, kudret olacaksýn.
Kanuni’de kanun, Mihrimah’ta nur,
Bir imparatorlukta adýný eylemeden hep baki kalacaksýn.

Bugüne gelirken insan olmanýn özüdür bunlar,
Âdem’in tohumunda filiz, Rahman’ýn nefesisin sen.
Emrah sözüm sana,
Bir bütünsün sen, çaðlar boyu dökülmüþ tümden gelen,
Kendi tarihinden adým adým geçmeden,
Ne Türk Milletinin ferdi ne de insan olamazsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: